Ondertussen veel gebeurd : schat van een dochter bijgekregen, die nu al een heus peutertje van bijna anderhalf is. Uit elkaar met mijn vriend, als peuterlief amper 9 maanden oud was, na 18 jaar samenzijn! :-(
En daar zit 't 'm nu net. I'm completely messed up : emotioneel gezien. En niet alleen struggle ik met m'n eigen gevoelens, moet de zijne nog mee verwerken. "Het is je ex," hoor ik jullie denken. Wel ja, maar vooral de papa van m'n kindjes. Zo belde hij me vannacht om 5u uit m'n bed. Ik dacht eerst dat hij per ongeluk gebeld had bij 't thuiskomen van 'n feestje. Maar nee, ineens hoor ik een piepende stem "vaarwel" zeggen, dat hij het allemaal ni meer ziet zitten, dat hij ni meer verder wil leven, dat hij al z'n tanden kwijt is (huh?), dat we hem ni meer gaan zien,... Peuterlief sliep, pre-puber die net 12 geworden was ook. Ik bleef aan de lijn terwijl ik snel een broek aantrok en jas over pyjama en snelde me naar zijn app., hier 400m verder. Wel eerst GSM van oudste dochter opgezet, en een begeleidend briefje waar ik was, in geval ze toch wakker zou worden.
Wat ik daar aantrof was een hoopje ellende. Hij stond daar in de badk., zijn jas nog aan, te huilen, janken, en wou z'n gebit niet laten zien. Uiteindelijk wel, en ja, er waren 3 tanden vooraan helemaal afgebroken, maar ik had (nog) erger verwacht. Ik vroeg 'm of hij (weer) een vuistslag in z'n gezicht had gekregen of (weer) gevallen was? Hij wist 't niet, zei hij. Vandaag heb ik op m'n antwoordapparaat 2 (echt zielige) boodschappen van hem gehoord, van vlak voordat ik m'n tel. gehoord had. Daarin zegt hij dat hij gevallen is.
Ik heb 'm wat getroost, in bed gelegd, er even bij blijven zitten, maar kan niet te lang m'n kindjes achterlaten. Ik heb 'm dus al huilend achtergelaten, niet wetende wat hij nu zou doen. Ik zei hem dat ik naar huis zou gaan en zou afwachten tot hij de volgende middag zou bellen, als hij wakker was.
Dat waren lange zware uren! Niet wetende of hij nu nog wel leeft. Moet ik zijn mama inlichten? Maar die woont 600km verder en sukkelt met haar gezondheid, kan dus niet gauw even afkomen en zou dus piekeren over haar zoon. Dit zou haar toestand misschien verergeren.
Uiteindelijk om14u tel. gekregen, maar m'n peuterpruts lag net in m'n armen (ze is ziekjes) te slapen. Ik heb dus gewoon even gefluisterd of ik later terug kon bellen.
Hij kon alweer praten zonder te huilen (goed teken), maar had wel pijn en wil nog steeds dood.
Meermaals probeerde ik de Zelfmoordlijn te bellen om te vragen wat ik hierbij kan doen om hem te helpen. Maar weet je wat? Telkens kreeg ik een antwoordapparaat. Stel je voor dat je op een moment belt dat je echt op het punt staat jezelf het leven te ontnemen en die Zelfmoordlijn als laatste strohalmpje ziet? Dan voer je dat toch uit zeker? als je zelfs daar geen hulp krijgt ...
Zelf zit ik ook behoorlijk in de knoop dus. Ik heb nood aan aandacht, merk ik. Ik val niet op in 't echte leven, maar chat wel behoorlijk veel met 4 mannen rondom mij :
- my hottie : woont op een eiland, honderden km's hier vandaan en is dus veilig om mee te chatten. Ineens stelde die Skype-sex voor. Mmmm, nee, toch maar niet.
- my fuckbuddy : een (hoogbegaafde) kennis die ik al jaren niet meer gezien had en ineens verrassend veel met me chatte eens die wist dat ik single was. Hij was ook niet zo lang uit elkaar met z'n vriendin en zo steunden we elkaar. We hadden het over fuckbuddies. Hij was voorstander van dit met iemand die je kent te doen. Is veiliger. Ik voelde m' al aankomen en deelde meteen mee dat ik dat nooit zou kunnen met iemand die ik al ken. Enkele weken later spraken we af en hadden we sex. Damn, als ik m'n eigen al ni meer mag geloven? Ondertussen is dat gedaan, zijn we enkel vrienden, want hij mist z'n ex te erg.
- my sweetie : getrouwde man met 3 kids die ik erg graag heb, maar heb (gelukkig) ook ooit z'n vrouw ontmoet en dat leek me een toffe. 't Is zo'n lieverd, die man! Ik zou er nooit mee kunnen leven, want hij is telkens de hort op en hij is te slim voor mij. Ik voel wel dat hij ook een boon voor me heeft. Laatst kreeg ik ineens dit bericht dat me uit m'n lood sloeg : "Raar maar waar: ik heb waanzinnig gedroomd van je. dat we aan het dansen waren. En plots zag je dat we naakt waren.. jij verschoot en je gaf mij een duw. En mijn droom was gedaan. sorry hoor; ik kon het niet voor mij alleen houden." Als je zoiets droomt over iemand die je niet liefhebt, dan vertel je dat niet? Ik heb vandaag ook m'n hart gelucht bij hem ivm mijn ex.
- my admiror : iemand die ik al zo'n 17 jaar ken, maar al jaren ni meer gezien heb, maar hij blijft een speciaal plekje in mijn hart hebben, al weet ik niet precies waarom. Hij heeft de laatste jaren enkel fuckbuddies gehad, omdat hij geen verplichtingen wil naar iemand toe. Om die reden is hij ook gesplit met z'n vriendin vroeger, een vroegere vriendin van mij, en tevens de mama van zijn dochter. Nu wil die me wel (maar al te graag, lijkt me) sexueel uit de nood helpen (als ik dat zou willen). Van hem kreeg ik o.a. dit "Vond je vroeger wel een lekker ding!!!!!!!" Dat vraagt volgens mij om dit antwoord "en nu ni meer of wa?", waarop hij weer "Ik wil maar zeggen:heb je altijd al lekker gevonden". Hihi. Vervolgens vroeg ik wanneer hij voor 't laatst sex had. Toen bleek dat er een vrouw naar hem onderweg was, hij stelde nog voor om ze af te bellen. Why? Ik ben z'n lief niet, hee. Maar hij ging wel aan me denken, zei 'ie. Awkward, very awkward!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten