Het is zover : de eerste reacties op mijn blog zijn binnen! Numero uno was Caroline. Zij reageerde op mijn blogstukje waar ik mijn gedachte aan opgeven met lopen uitsprak. Wilt het toch wel lukken dat ik voor het eerst van Start To Run heb gehoord via een collega die Caroline noemt, zeker? Awel, Caroline, uw reactie heeft geholpen. Nu weet ik dat er soms mensen effectief mijn schrijfsels lezen (of toch minstens 's vluchtig bekijken) en door jouw reactie ben ik vandaag (jaja, met dat warm weer) gaan lopen.
Reactie 2 geeft me ook moed, want ik ben ongeveer hetzelfde geval als u, Gwy The Alder, ik ga ook niet zo dikwijls lopen als zou moeten. Soms zit er al eens een week tussen (shame on me). Zodoende zit ik nog maar in week 3 en ik ben al anderhalve maand bezig. Yep, that's me : beter laat dan nooit. En zo is dat met (bijna) alles bij mij. Enkele minuten te laat komen werken is dagelijkse kost, vrienden mogen hun verjaardagskaarten pas een week later verwachten,... Sommigen mochten hun - geschreven- nieuwjaarskaartjes zelfs nooit ontvangen. Als ik nu het jaar er niet opgeschreven heb, kan ik ze misschien voor 2009 gebruiken. Ben ik voor 1x 's ruim op tijd. Jihaa!
Helaas heb ik sinds die reacties er staan nog geen tijd gehad om de blogs van betrokkenen te bezoeken. Had 't te druk met lopen, naar de speeltuin, inkopen doen, (voor 't eerst) naar een soort fotoclub, oudercontact, ...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Hoe lang je erover doet maakt toch niet uit? Lopen moet je doen omdat je het wil, op het moment dat je het wil. Als ik drie keer per week zou lopen, zoals Evy opdraagt, dan zat ik binnen de twee weken met een geblesseerde enkel, dus loop ik maar 2 keer waardoor ik voldoende tijd heb om te herstellen en toch kan volhouden :-)
Een reactie posten