Kinderperikelen - looples 12 - honden en hun baasjes

Het antwoord op ons prutske haar gedrag was er al snel : 's avonds een bed vol overgeefsel. Yuk! Eigenlijk hadden we slimmer moeten zijn : dit is in het verleden al meermaals voorgevallen : ze deed abnormaal lastig en effe later is ze ziek. Ergens speelde het al in mijn achterhoofd terwijl ze dat gedrag van vrijdag aanhield. Maar (zoals steeds) dacht ik "neen, zó ambetant zal ze wel niet zijn door een opkomende ziekte". En jawel, hoor, Gtje, toch wel!

's Zaterdags leek ze beter. Ze had een cracotje gegeten en het was mooi weer, dus wilde ik ze laten opfleuren door er effe mee naar het speeltuintje te gaan dat hier niet veraf is. Maar na effe te hebben geschommeld, wou ze al naar huis, want haar buikje was weer ziek. Raar, want anders kan ze wel een half uur blijven schommelen.

Het logeerpartijtje bij oma & opa die avond hebben we dan maar afgezegd. (spijtig genoeg voor onze lieve rust :-( ) Zondagochtend leek ze alweer een stukje beter en dus mocht ze toch mee met de grootouders naar het vliegerfestival in Knokke. Ginds is het goed verlopen. Alleen wanneer ik vroeg wat ze had gegeten, bleek ze van heel de dag enkel 2 wafels (want die kregen ze gratis) en een half boterhammetje gegeten te hebben. Zucht, en die is dan net ziek geweest. Nou ja, ik snap wel dat oma & opa al van 8u30 thuis vetrokken waren om rond 12u in Knokke aan te komen en er om 17u alweer te moeten vertrekken om kleindochterlief toch maar op tijd thuis te krijgen en dat ze dus geen tijd vrijgemaakt hebben van die 5 korte uurtjes ginds om iets voedzaam te gaan eten. Vlug nog een slaatje laten eten dus om toch maar wat voedsel en vitamientjes binnen te krijgen.

's Maandags voelde ze zich alweer niet goed en wou ze niet naar school. Ik dacht eerst dat het komedie was en probeerde of ze toch niet naar school wou. Ze gaan met de klas komende vrijdag voor 't eerst naar het zwembad. Ik probeerde zelfs dat de juf misschien belangrijke dingen zou zeggen vandaag over het zwemmen en dat ze dat dan niet zou horen. En als ze nu ziek was, dan was het misschien maar beter dat ze vrijdag niet mee zou zwemmen, maar zelfs dat deed 't 'm niet om ze naar school te krijgen, dus was ze echt ziek. Bijgevolg moest er 1 van ons thuisblijven. Het werd m'n vriend, die nog maar sinds 2 weken aan de slag is, want ik had te veel werk en kon dat geen hele dag laten liggen. Goeie indruk maakte mijn vriend alweer op z'n nieuwe job : de eerste werkdag was hij ziek(zware hoest, koorts etc.), dus moest al meteen afbellen, en nu was hij alweer een dag afwezig! Gelukkig werkt hij bij mij op kantoor en ben ik goed gezien daar, dat helpt wel, hoop ik. Vandaag en gisteren is onze dochter terug naar school gegaan, maar naar de buitenschoolse turnles deze namiddag hebben we ze maar niet gebracht. Ze moet effe terug op krachten komen.

Gisteren les 12 van Start To Run gelopen : redelijk. Ik had een knalrode kop na afloop, maar dat heb ik altijd, dus niks abnormaals. Op mijn looproute zijn dikwijls wandelaars met hun hond die losloopt. Geen probleem voor mij als er niemand in de buurt is, maar hou 'm dan effe bij wanneer er iemand aankomt, hee! Ik zie zelf graag honden, maar probeer ook steeds na te gaan hoe anderen zich hierbij voelen. Gisteren beet er een hond me bijna, omdat hij me niet had horen afkomen (???) en hij schrok dat ik hem ineens langs achter voorbij stak. Gevolg : aanvalspositie, maar er is toch niks gebeurd. Oef! Ik moet ook voorbij een hondenwei en daar liep net zo'n soort rottweiler achter eenballeke te lopen, maar dat hekje is amper 1m hoog. Ik moet toegeven dat ik me daar dan ook geen 100% veilig voel als ik daar voorbij slef, hoor. Ik hoop dan maar dat de hondenbaasjes hun hond goed kunnen inschatten, maar meestal zijn het de meest marginale figuren die zo'n gevaarlijke hond hebben. Of die dat beest goed kunnen inschatten is maar de vraag.

Zo zat ik ooit op een plein waar mijn dochter en nog andere kinderen in een klimrek zaten te spelen. Er liep een hond los, zo'n pitbullachtig ding, maar niemand wist van wie hij juist was. Een beetje verderop zat een hoop marginalen met hun Cara-pilsjes. 2 kinderen waren met een jockarey (hoe schrijf je dat in godsnaam?) aan 't spelen (voel je 't al aankomen) : die hond volgt ineens die bal van links naar rechts en vangt de bal uiteindelijk. Hij bracht 'm niet naar de kinderen, maar scheurde 'm ter plaatse in stukken. Een jongetje van een jaar of 8 begon zelfs de bal uit de muil van dat beest te sleuren! Mama van de jockarey-eigenaar komt erbij om het kind te troosten en roept (boos) van wie die hond is. Eén of andere gast laat weten van wie die hond is. Jawel, van zo'n Cara-pilsdrinker. We spreken 'm aan dat hij z'n hond in 't oog moet houden, zeker in de buurt van kinderen en dat we een verontschuldiging verwachten naar dat kind toe, nu haar spel kapot was. Weet je wat die loser zei (met een irritant plat Antwerps accent) "wij woare hier wel eerst, hèh!" met zo'n air van "maske, moete aa dor naa druk over make?". Verschrikkelijk! Wat voor een antwoord is dat nu? Ik ben dan maar vertrokken, want vond het niet zo veilig voor ons dochtertje. Ik twijfelde om de politie te bellen, maar wat gaan die doen? Melden dat dat niet mag, waarop de hondeneigenaar zal zeggen dat het niet meer zal gebeuren en 2 min. later zijn hond weer loslaten.

Zucht! Frustratie nr. 1 op mijn blog. Of had ik al een andere geuit?