Superbaaldag!

Onze ochtend begon met lawaai van de werkmannen in het appartement boven het onze : supergestommel en geruzie : "trap het dan af, heej, manneke, doar hemmek ik niks mee te maken!" waarop dan iets gerepliceerd werd à la "blablabla.... aaa moeder.... !". Gezellig is anders.

Ondertussen ben ik al een jaar of 2 op zoek naar een betaalbare woning op het platteland met een serieuze tuin aan. Ik had er eindelijk ééntje gevonden op het internet dat in aanmerking kwam en mailde het door naar mijn ouders (die een deeltje sponsoren), om dan te horen te krijgen dat het volgens hun "vroeger precies een frietkot geweest is". De buitenkant van het huis was inderdaad lelijk (doch geen frietkot), doch binnenin prachtig gerenoveerd. Ik geef hun goedkeuring (en tevens dus de sponsoring) op en zoek een huis volledig naar onze zin. En dat is niet in hun buurt (wat met dit "frietkot" wel het geval is), maar in een zuidelijker land, zoals Frankrijk of Spanje. Adios! Blijft wel het probleem dat dat huis ook afbetaald moet worden en ik heb geen cent spaargeld. Nou ja, we zien wel.

Bij het afzetten van onze dochter in de kleuterschool, werd ik opgehouden wegens zaken die mij niet (meer) aanbelangen. Onlangs ben ik uit het oudercomitee gestapt, na dit 2,5 jaar gedaan te hebben en sommige juffen weten dit blijkbaar nog niet en klampen me nog steeds aan om het over de "afrekening van de wafeltjes" of dergelijke te hebben. Oponthoud, met het gevolg dat ik (weeral) enkele minuten te laat ben aangekomen op mijn werk, want mijn schema is strak, maar doenbaar zonder onvoorziene omstandigheden.

Op mijn werk aangekomen voor een halve dag zware (bedienden-)arbeid, verneem ik dat een klus geklaard moet worden die al sinds maart (!) stil ligt, maar die per sé vandaag (liefst nog gisteren) gedaan moet zijn! Een hele lijst dossiers moet ik overlopen en alle boekhoudkundige gegevens rechtzetten. Vandaag! Komt daar dan nog bij dat ik die lijst indertijd opgesteld heb, bestaande uit dossiers van mij en een andere collega. Ik was zo lief om dat voor hem er wel effe bij te zetten, samen netjes in 1 lijst : is overzichtelijker dan 2 lijsten, vond ik. Nu weet ik natuurlijk niet meer welke zijn dossiers waren en welke de mijne, zodat ikzelf de dossiers van beide heb moeten behandelen vandaag. Ik dacht dat ik toen al ging ontploffen, want ook op het werk is mijn schema zeer strak, maar nog net doenbaar. En dan komt dit rotklusje er effe bij. OK, ik doe het wel...

Mijn job bestaat eruit om mensen die hun rekeningen niet betalen, een dagvaarding op te stellen voor de desbetreffende factuur en naar de rechtbank te sturen. Kan je wel inbeelden dat de meesten je dat niet in dank nemen, met alle "leuke" telefoongesprekken tengevolge. Ik snap hun reactie, maar ik moet ook mijn huur betalen en voor mijn gezin zorgen, dus zet ik voort. Vandaag was er ééntje die meerdere dossiers had (zoals wel meerdere personen hebben) en er niet meer aanuit kon. Ik leg het haar uit, maar het ging moeilijk : de taal + het feit dat ze inderdaad verschillende zaken met elkaar verwarde + dat ze één dossier ten stelligste betwistte.... Bon, eind goed, al goed, ze zal betalen om extra kosten in de toekomst te vermijden. Maar ik ben wel 45 min. van mijn al-zo-krappe werktijd kwijt !!!!

Vervolgens krijg ik te horen van een collega dat ze me niet kan helpen, want dat ze andere dingen te doen heeft. Neem ik haar niet kwalijk, maar ze kon er wel rekening mee houden dat haar werk een limiet heeft ergens in november en mijn werk morgen... Stoom kwam uit m'n oren (innerlijk, want ik tracht steeds vriendelijk te blijven tegen iedereen). Vandaag hebben mijn collega's wel wat gegrom, gevloek en gezucht moeten aanhoren van mij.

Ik heb effe overwogen om dan maar mijn halve verlofdag te verzetten om mijn werk af te krijgen, maar dan dacht ik aan de teleurstelling van ons kleuterke, mijn eigen ontploffingsgevaar (en dan zou ik wel 'ns dingen kunnen zeggen die ik liever niet zeg) en het feit dat ik ook een leven heb buiten het werk. Ik heb dus gewoon mijne lijst afgewerkt, afgeleverd en ben (met een uur vertraging) vertrokken. Pissed, want nu kan ik niet meer doen wat ik deze namiddag gepland had, want ik moet al gauw ons dochtertje gaan oppikken! Hopelijk is ze goedgezind vandaag, want dat wil de laatste tijd ook al eens tegenvallen. En ja, dan lopen wij ook op de toppen van onze tenen, natuurlijk, en dan zit je in een vicieuze cirkel. Eergisteren vernam ik van de juf dat ze in de klas ook koppig is tegenwoordig, wat vroeger absoluut het geval niet was.

Aaaaaaaaarrrrrggggggghhhhhhh !

Ik weet niet waar beginnen met rustig worden! Straks misschien gaan vliegeren met de dochter (als 't niet regent...), zodat ik wat afkoel.

Heb ik jullie trouwens al verteld dat ik tijdelijk gestopt ben met lopen tot de lente weer begint? Yep, gezien ik liever ni wil gaan lopen als 't donker is en dit wegens winterweer enkel mogelijk is op uren dat onze dochter wakker is, heb ik het er niet voor over om ze een uur (half uur lopen + half uur douchen etc.) te missen.

Voila, ik ga afkoelen (dringend!)

.... en door me nu op mijn blog af te reageren, ben ik alweer 20 min. ofzo kwijt....